Του Δημήτρη Γκόγκου
Το Slow όταν ξεκίνησε στην Ελλάδα φαινόταν πραγματικά απίστευτο ότι μπορείς να ξεγελάσεις ένα μεγάλο θήραμα με τέτοια ευκολία. π.χ. συναγρίδες, φαγκριά, τσαούσια, στήρες, ροφούς, μαγιάτικα κτλ.
Βλέποντας τους Ιάπωνες στο παρελθόν να δουλεύουν τέτοιου είδους τεχνικές, όπου ένα ποσοστό ψάρευαν με την τεχνική του Vertical Jigging, που ήταν πάρα πολύ αποδοτική στα τονοειδή και θέλοντας να κάνουν πιο αποδοτική την τεχνική σε διαφορετικά είδη ψαριών, έπρεπε να δημιουργήσουν μια τεχνική που θα προσέγγιζε τα κόκκινα ψαριά και όχι μόνο.
Αυτό που έπρεπε να κάνουν ήταν να μειώσουν σημαντικά την ταχύτητα του τεχνητού και τον τρόπο λειτουργίας του. Οπότε όλη η τεχνική βασίστηκε στο αργό τέμπο με διάφορες παραλλαγές κινήσεων όπως long fall , slow pitch και hi pitch.
Για αυτό βέβαια έπρεπε να δημιουργηθούν καινούργια καλάμια που θα ανταποκρίνονταν σε αυτόν τον αργό ρυθμό δίνοντας έτσι ακόμα πιο ξεκούραστη λειτουργία στον χειριστή, αλλά και μεγαλύτερη απόδοση σε κόκκινα και όχι μόνο ψάρια.
Στο τεχνικό κομμάτι που υπάρχουν πολλές γενικότερα απόψεις, είχαν φέρει σε τεράστιο διχασμό στην Ελλάδα για το ποιος τελικά κάνει πιο σωστά την τεχνική. Κατά την άποψη μου, η απόδοση έρχεται μετά από πολλές δοκιμές και αρκετό χρόνο πάνω στην τεχνική μέχρι να βρούμε εμείς τα χρώματα πλάνων που δουλεύουν και τον τρόπο που τους δίνουν ζωή.
Το Slow γίνετε αποδοτικότερο κυρίως σε βαθιά νερά όπου εκεί τα πράγματα είναι καλυτέρα σε σχέση με τα ρηχά νερά. Όσο χάνετε το φως στο νερό γίνετε ακόμη πιο παραπλανητικός ο πλάνος για αυτά τα θηράματα. Αυτή η τεχνική δουλεύει κυρίως καλά όταν ήμαστε Vertical κάθετα δηλαδή. Δίνει καλύτερες πληροφορίες στον χειριστή, ακόμα και ένα μικρό πέρασμα διπλά από τον πλάνο μπορεί να γίνει αντιληπτό από τον χειριστή.
Στο κομμάτι των τεχνιτών υπάρχουν διάφοροι τύποι που δουλεύουν ανάλογα με της συνθήκες που επικρατούν. Δηλαδή υπάρχουν οι κεντροβαρής , οι πισωβαρή ,η μπροστοβαρή η μακροί κτλ. Για την κάθε περίσταση επιλέγουμε αυτούς που θα μπορούν να δουλέψουν εκείνη την στιγμή ανάλογα τα ρεύματα που επικρατούν.
Στο κομμάτι του καλαμιού σετάρουμε ανάλογα με το τι θέλουμε ακριβώς να κάνουμε, δηλαδή σε πια μέτρα θα κινηθούμε, αν θέλουμε να ψαρεύουμε στα ρηχά, στα μεσαία βάθη ή στα βαθιά. Στα βαθιά νερά θα πρέπει να γνωρίζουμε τους τόπους, δηλαδή αν έχει πολλά ρεύματα ο τόπος επιλέγουμε λίγο πιο δυνατά καλάμια για να μπορούν να δουλέψουν με πιο βαριούς πλάνους. Εάν θέλουμε να παίξουμε στα ρηχά μέχρι 50 μέτρα ιδανικά θα θέλαμε ένα καλάμι με max 150gr, αν και από εταιρία σε εταιρεία διαφέρει η σκληρότητα και το δούλεμα του καλαμιού. Οπότε κοιτάμε συνήθως σε κάποιες καλές εταιρίες να δούμε που θα καταλήξουμε.
Συνήθως πάμε μέτρο και γραμμάριο αλλά αυτό πάντα κάτω από ιδανικές συνθήκες καιρού αλλιώς θα χρειαστεί να ανέβουμε χωρίς όμως να υπερβάλουμε. Κάπως έτσι υπολογίζουμε και για μεγαλύτερα βάθη, βάση πάντα το μέτρο και το γραμμάριο με τις ιδανικές συνθήκες καιρού. Υπολογίζοντας όμως και τις μη ιδανικές συνθήκες οπότε στα 100 μέτρα θα θέλαμε ένα καλάμι με Action max 250gr, θα έπρεπε ο πλάνος μας να μην ξεπερνάει τα 170gr. Γενικά πρέπει να αφήνουμε πάντα ένα περιθώριο γραμμαρίων στο καλάμι μας για να μπορεί να δουλέψει σωστά. Για παράδειγμα καλάμι με max 200gr ιδανικός πλάνος είναι max 140gr.
Στους μηχανισμούς ιδανικά θα πρέπει να χρησιμοποιούμε την ταχύτητα ανάλογα με το βάθος. Στα ρηχά δεν είναι απαραίτητο να είναι πολύ γρήγορος ο μηχανισμός αλλά όσο αυξάνονται τα μέτρα πρέπει να έχουμε και πιο γρήγορο μηχανισμό.
Η επιλογή είναι θέμα γούστου αν είναι lever η star drag.
Μένει η επιλογή του νήματος όπου και αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην τεχνική. Το νήμα σετάρεται πάντα ανάλογα με τις αντοχές του καλαμιού, έτσι ώστε τα όρια θραύσης του νήματος να είναι στα πλαίσια του καλαμιού.
Το νήμα πρέπει να είναι καλής ποιότητας για πολλούς λόγους.
Ένας λόγος είναι να μην συγκρατεί πολλά νερά. Όσο πιο καλό είναι το νήμα και η πλέξη πιο σφιχτή δεν εισχωρεί το νερό στο νήμα και σαφώς η ποιότητα της κλωστής βοηθάει σε αυτό.
Δεύτερος λόγος είναι η πραγματική διάσταση της μέτρησης P.E. όπου έχουν τα ιαπωνικά νήματα ώστε να συμβαδίζουν με τον εξοπλισμό μας.
Τρίτος λόγος είναι η λιγότερη φθορά στους οδηγούς, αλλά και στον μηχανισμό μας, αφού τα νερά στραγγίζουν πάνω στο εξοπλισμό μας που μπορεί να ακούγετε αστείο, αλλά όμως είναι μια πραγματικότητα.
Και τέταρτος και πιο σημαντικός λόγος είναι η χαμηλότερη αντίσταση στο νερό και φυσικά η λιγότερη ταλάντωση που έχουμε. Δηλαδή το λιγότερο σύρσιμο, οπότε είμαστε πιο vertical πάνω στο τόπο, άρα έχουμε και πιο ακαριαίο κάρφωμα αλλά και καλύτερη πληροφορία στον χειριστή.
Σαφώς όλα αυτά γίνονται πράξη με την εμπειρία που διαθέτει κάθε ψαράς. Κάθε ξεκίνημα είναι μια νέα εμπειρία που πρέπει να αφιερώσεις ιδιαίτερο χρόνο ώστε να καταλάβεις και να νιώσεις πότε κάνεις κάτι σωστά και πότε όχι.
Πολλές φορές βάζουμε τον παράγοντα τύχη και ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Ναι όντος θα πω και εγώ αλλά όταν τα πράγματα είναι ζόρικα η λεπτομέρεια πιστέψτε με θα κάνει την διαφορά. Γι΄αυτό λέω πάντα σε όποιον με ρωτάει ¨δώσε χρόνο και θα ανταμειφθείς !!¨
Αρθρογραφία Δημήτρης Γκόγκος
Ακολουθήστε το στο Youtube: https://www.youtube.com/@DKFISHING-ADV